کارشناسی دات کام
برخی دانشجویان که یک ترم را با اندک زحمتی به اتمام می رسانند تا با امتحانات پایان ترم دست و پنجه نرم کنند، بیشتر اوقات با این امید در جلسه امتحان حاضر می شوند تا با نوشتن عریضه ای و با کمک گرفتن از کلماتی شاید عاطفی و تاثر برانگیز و حتی خودمانی برای گرفتن تنها یک نمره 10 دل استاد را به دست آورند.
زرنگ بازی نداریم!
محمدرضا فهمیزی – استاد رشته ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی با این برداشت که نامه نوشتن دانشجو برای استاد در هنگام برگزاری امتحانات پایان ترم به مسائل فرهنگی مربوط می شود و هر استاد یا معلمی که تدریس می کند با این حاشیه ها روبه رو است بر این باور است که این دانشجویان عریضه نویس تنها با زرنگ بازی می خواهند از یک درس نمره قبولی بیاورند.
وی می گوید تنها در یک صورت به دانشجویانش بر اساس این نامه ها حاضر است کمک کند و آن هم در شرایطی است که بداند دانشجویش بدون زرنگ بازی و میان بر زدن واقعاً مشکلی داشته و به دلیل این مشکل بدون آمادگی قبلی در جلسه امتحان شرکت کرده است.
این استاد دانشگاه که معمولاً این نامه ها را میان اوراق امتحانی دانشجویان می بیند در ارتباط با عمده ترین دلایل نامه نوشتن دانشجویان به تاثربرانگیزترین قسمت آن اشاره کرد و گفت: بیشتر آنها پای مسائل عاطفی را به میان می کشند و درست مثل متکدیان دروغین خیابانها که نامه می نویسند و می گویند مادر یا پدرش در بیمارستان است و احتیاج به کمک دارد، این دانشجویان هم برای گرفتن نمره به شیوه های مختلف نامه می نویسند.
نمونه ای از یک عریضه دانشجویی در برگه امتحانی
دانشجویان با به کار بردن تمام احساساتشان در نوشتن این جملات سعی می کنند به نوعی دل استادشان را به دست آورده و نمره ای دریافت کنند تا به قول خودشان از درسی راحت شوند که در طول ترم هم حتی یک خط از آن درس را مرور نکرده اند و چند ترم متوالی هم نمی توانند آن را پاس کنند.
اعتقاد یک استاد دست و دلباز
استادان در شیوه برخورد با این گونه نامه ها به دو دسته تقسیم می شوند. دسته نخست آنهایی که حتی غلط املایی هم از این نامه دانشجویان می گیرند و توجهی به محتوای آن نمی کنند و دسته دوم استادانی که فقط در برخی شرایط خاص به این نامه ها ترتیب اثر می دهند.
علیرضا رهایی رئیس دانشگاه امیرکبیر دست و دلبازی خود را نشان داد و گفت: من اگر شرایط دانشجو را واقعا نامساعد ببینم به این نامه ها توجه می کنم و کمک می کنم تا حداقل درس را پاس کند.
البته مهدی صادقی شاهدانی رئیس و استاد دانشگاه علوم اقتصادی در این زمینه می گوید سیستم آموزشی این دانشگاه به گونه ای طراحی شده که هیچ دانشجویی مجبور به نوشتن نامه نباشد و البته اگر استادان هم در این شرایط بخواهند به دانشجویان کمک کنند، برابر مقررات با آنان رفتار می شود.
دانشجویان چه می گویند
سالهاست باب شده دانشجویان از این شیوه نمره گرفتن دست برنمی دارند و این ماجرا همچنان ادامه دارد. البته خودشان هم می دانند که استادان در 99 درصد مواقع نه تنها توجهی به این نامه ها ندارند بلکه شاید تنها با یک لبخند ساده یا تکان دادن سری از روی تاسف از کنار این نامه ها بی توجه بگذرند و تنها بر اساس پاسخهای سئوالات به دانشجویان نمره بدهند.
دانشجوی ترم 5 یک دانشکده غیرانتفاعی که مدعی است درس روش تحقیق را سه ترم است به خاطر استاد سخت گیرش نمی تواند پاس کند، اظهار گله مندی می کند که چرا استادان فکر می کنند دانشجو تنها باید بیاید دانشگاه و فقط درس بخواند. چرا استادان فکر می کنند زمان تحصیل نباید کار کرد و فقط درس خواند و حتی شرایط سخت ما را که مجبوریم کار کنیم درک نمی کنند. وی افزود: در این مدت فقط یک بار مجبور شدم به استادم نامه بنویسم. اما حتماً بی اثر بوده که مجبورم در ترم آینده هم این درس را بگذرانم.
دانشجویی که نخستین سال تحصیلی دانشگاهی خود را در یکی از واحدهای دانشگاهی به اتمام رسانده می گوید هنوز به مرحله ای نرسیده که مجبور به نامه نوشتن در انتهای کاغذ سئوالات یا پاسخنامه باشد.
وی اضافه کرد: شاید در ترمهای بعدی که شاغل می شوم مجبور باشم این کار را انجام دهم!
تلاش یک دانشجو برای گرفتن نمره 10
در حالیکه بیشتر دانشجویان دلیل عمده این عریضه نویسی ها را اشتغال همراه با تحصیل می دانند، اساتید دانشگاه چندان به این موضوع اعتقادی ندارند و این موضوع را تنها یک بهانه می دانند.
دانشجو به نمره کمکی استاد نیاز ندارد
احمد جزایری استاد دروس سیاستگزاری و ارتباطات که معمولاً با گروه خاصی از دانشجویان شاغل سروکار دارد به موارد متفاوتی در این زمینه اشاره کرد.
وی تاکید کرد به علت شیوه خاصی که در یادگیری دانشجویان به کار می بندد اکثر دانشجویانش نیاز به نوشتن این نامه ها ندارند اما اگر هم موقعیتی پیش آمده که با چنین عریضه هایی روبه رو شود، کمکی نمی کند.
این استاد دانشگاه گفت: این دانشجویان پایین اوراق امتحانی یا هر قسمت از اوراق سوالات و جوابها را که سفید پیدا می کنند، نوشتن را از سر می گیرند و همیشه هم سعی می کنند نهایت زیبا نوشتن را به کار ببندند اما برای من بی تاثیر است و نمره ای اضافه نمی کنم.
نامه نگاری دانشجویان برای استادان این روزها در برخی موارد در دبیرستانها هم شیوع پیدا کرده است. به راستی دلیل شیوع این التماسهای بی پاسخ چه می تواند باشد؟ تنبلی تحصیلی که بیماری مسری در میان دانشجویان است، اشتغال همزمان با تحصیل، ظهور پدیده “شب امتحانی”، افزایش مشکلات و دغدغه های دانشجویان نسبت به گذشته، مدرک گرایی و اعتقاد به این موضوع که تنها مدرک مهم است و یا از همه اینها مهمتر کاهش انگیزه برای کسب نمرات بالا پیشرفت یا موفقیت تحصیلی؟